به گزارش آراز سسی، ماه مبارک رمضان از جمله آئین‌های مذهبی است که از دیرباز در آذربایجان غربی گرامی داشته می شود از اوباشدانلیخ گرفته تا دادن افطاری به فامیل و مراسم ویژه ای هم در راستای رعایت حرمت روزه داری و کمک به همنوعان برگزار می‌شود.
ماه مبارک رمضان در باور مردم آذربایجان غربی از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و با آداب و سنن زیادی آن را گرامی می دارند.
آیین هایی که مبتنی بر سحری و موعد طلایی سحر در شب های ماه مبارک رمضان است؛ مراسم ویژه ای برای اوقات افطاری، کمک به نیازمندان در قالب های مختلف، توجه به آیین های ویژه شب های احیا و روزهای پایانی ماه مبارک رمضان از جمله این ویژه آیین ها است.
باور مردم آذربایجان غربی این بوده و هست که در این ماه طبق دستور خدواند، روزه بر همه مسلمانان واجب بوده و در کتاب آسمانی قرآن از رمضان به عنوان ماهی که هر روز آن برابر با هزار روز بوده و به مبارکی آن نیز قرآن در آن ماه بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده، یاد شده است.
مردم آذربایجان غربی با آیینی تحت عنوان “قاباخلاما” /به پیشواز رفتن/ به پیشواز ماه مبارک رمضان می روند؛ مردم این دیار با روزه داری ۱۰ تا سه روز مانده به ماه مبارک رمضان به پیشواز ماه میهمانی خداوند می روند؛ فرستادن صلوات بر محمد (ص) و آل محمد (ع) بعد از رویت هلال ماه هنوز هم به عنوان یک رسم در بین پیرمردان مناطق روستایی استان، مرسوم است.
سحری خوردن و در سحری بلند شدن در آذربایجان غربی به ویژه در روستاهای آن آدابی دارد.
هنوز هم که هنوز است روستاییان و عشایر آذربایجان غربی با صدای ضربه همسایه بر دیوار خانه و یا درب منزل شان از خواب بیدار می شوند.
در بین عامه مردم، زمان سحری خوردن به ‘اوباشدان’ مشهور است و وقت آن نیز یک ساعت مانده به اذان صبح است.
موذنان روستایی، با صدای نافذ و گیرایی وقت سحر را بر پشت بام های منازل یا مسجدهای روستایی با دعایی که در محل به آن ‘مناجات’ می گویند، اعلام می کردند.
ماه رمضان در آذربایجان غربی، هنوز هم ماه احسان، اطعام و تجدید دوستی‌ها است و اکثر خانواده‌ها، سعی می‌کنند حداقل برای یکبار در طول این ماه برای افراد فامیل و نزدیکان، افطاری بدهند.
آنچه که در اولین گام در آستانه رمضان و یا در روزهای روزه در بین مردم آذربایجان غربی می توان مشاهده کرد، رفتار میهمان نوازی و دعوت نزدیکان به افطار است.
افطار دادن به اندازه ای در بین مردم آذربایجان غربی جایگاه دارد که هر یک سعی می کنند در این امر بر دیگری پیشی گیرند.
کار و بار شیرینی فروش ها و مخصوصا آن دسته از قنادی هایی که زولبیا و بامیه، کلوچه ها و نان روغنی های مخصوص و معروف می پزند، نیز در این ایام رمضان در شهرهای این استان سکه می شود.
چند ساعت به افطار مانده می توان شور و حرارت و صف های طولانی در مقابل این شیرینی فروش ها را مشاهده کرد.
مراسم نیمه ماه رمضان یعنی روز تولد امام حسن مجتبی (ع) نیز در آذربایجان غربی گرامی داشته می شود، هر چند مراسم عقد و عروسی در این ماه در بین مردم متداول و معمول نیست اما بسیاری از خانواده ها نیز فراهم کردن مقدمات یک زندگی مشترک و مراسم بله برون را در ایام رمضان پر برکت و میمون می دانند.’
در شب های قدر نیز که در بین آذربایجانی ها به شب های احیا معروف است، مردم در مساجد، حسینیه ها و حتی برخی منازل جمع می شوند و این شب را تا صبح به مناجات می گذرانند.
در خصوص روزهای پایانی ماه رمضان نیز آیین ویژه ای در آذربایجان غربی صورت می گیرد؛ روز آخر ماه رمضان در استان به ‘عرفه’ مشهور بوده و روز زیارت اهل قبور و تهیه لوازم عید فطر است.
مردم روستاهای استان در روز عرفه به طور دسته جمعی به زیارت اهل قبور می‌روند و حلوا و خرما یا نقلی را که با خود برده‌اند، خیرات می‌کنند.
در روز عرفه سرپرست خانواده با محاسبه میزان فطریه افراد آن را از قوت سالانه یا از پول توی جیب جدا کرده و در محل خاصی قرار می‌دهد.
در آخرین شب ماه مبارک رمضان سرپرست خانواده با محاسبه میزان فطریه افراد، آن را از قوت سالانه یا از پول توی جیب جدا می کند و در محل خاصی قرار می‌دهد.
هلال ماه شوال که به بام باختر آسمان نقش می بندد، حلول شوال و پایان رمضان حتمی بوده و فردایش عید فطر است و به شکرانه توفیق یک ماه روزه داری و منزلت در جوار محبت پروردگار، جشن و سرور و شادمانی خانواده ها را در بر می گیرد.’
دید و بازدید در ایام عید فطر نیز در آذربایجان غربی رواج دارد و نظیر ایام عید نوروز، در این ایام نیز کوچک تر ها به دیدار بزرگ ترها می روند.
انتهای پیام/
