نهج‌البلاغه
بسیج کردن مردم براى جهاد
نامه پنجاه و هفتم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به مردم کوفه در سال ۳۶ هجری هنگام حرکت از مدینه به‌سوی بصره است.
اخلاق فرماندهى
نامه پنجاه و ششم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به شریح بن هانی است که او را در سال ۳۶ هجری به‌سوی شام حرکت داد.
اندرز دادن به دشمن
نامه پنجاه و پنجم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به معاویه است که در سال ۳۷ هجری پیش از نبرد صفّین نوشته شد.
پندهاى جاودانه
نامه چهل و هفتم نهج‌البلاغه، مربوط به وصیّت امام (ع) به فرزندشان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) پس از ضربت ابن ملجم بوده که در ماه رمضان سال ۴۰ هجری در شهر کوفه مطرح شده است.
مسئولیت فرمانداری و اخلاق اجتماعی
نامه چهل و ششم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به یکی از فرمانداران در سال ۳۸ هجری است که نوشته‌اند این نامه به مالک اشتر نوشته شد.
افشای توطئه معاویه نسبت به زیاد
نامه چهل و چهارم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به زیاد بن أبیه در سال ۳۹ هجری است که امام با خبر شد، معاویه نامه‌ای به او نوشته، و به بهانه اینکه زیاد برادر معاویه است می‌خواهد او را فریب دهد.
برخورد قاطع با خیانت‌کار
نامه چهل و یکم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به یکی از فرمانداران است که در سال ۳۸ هجری طبق نقل خوئی یا ۴۰ هجری به نقل طبری نوشته شده است.
علل سقوط مصر
نامه سی و پنجم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به عبدالله بن عباس پس از شهادت محمد بن ابی‌بکر در مصر است که در سال ۳۸ هجری نوشته شده و علل سقوط مصر بیان شده است.
روش دلجویى از فرماندارى معزول
نامه سی و چهارم نهج‌البلاغه، مربوط به عزل محمد بن ابی‌بکر در سال ۳۸ هجری و نصب مالک‌اشتر به فرمانداری مصر است که برای دلجویی از محمّد بن ابی‌بکر نوشته شده است.
هشدار نسبت به تبلیغات دروغین یاران معاویه
نامه سی و سوم نهج‌البلاغه، مربوط به هشدار نسبت به تبلیغات دروغین یاران معاویه در مراسم حج است.
- 1
- 2
- 3
- 4
- برگهٔ بعد »
