به گزارش پایگاه تحلیلی خبری «آراز سسی» به نقل از نوید شاهد؛ شهید «ولی الله گزستانی» ۱۲ تیر ۱۳۴۵ در شهرستان اردکان به دنیا آمد. پدرش عباس در معدن کار می کرد و مادرش ربابه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. کارگر بنایی بود. با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی به جبهه رفت. سرانجام ۱۰ مرداد ۱۳۶۲ با سمت تک تیرانداز در حاج عمران عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد..
وصیت نامه:
«بسم الله الرحمن الرحیم. ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاًبل احیاء عند ربهم یرزقون»
آنان که در راه خدا کشته می شوند گمان مپندارید که مرده اند بلکه زنده اند و در نزد خدایشان روزی می خورند.
دوست دارم که در بستر نمیرم دوست دارم در دل سنگر بمیرم. بار الهی دوست دارم همچون آقایم حسین(ع) سرم از تنم جدا ببینم، دوست دارم همچون عباس دلاور سقای حسین، عاقبت دو دست خود را از بدن جدا ببینم، دوست دارم تا توان دارم با ارتش بعث عراق بجنگم و عاقبت همچون علی اکبر امام حسین (ع) فرقم را شکسته ببینم، بار الهی من نیامدم جبهه که شجاعت و بزرگی خودم را اعلام کنم، بار الها من نیامدم به جبهه که مقام خود را بالا ببرم و تو خود میدانی که تنها هدف من اسلام و پیروزی رزمندگان و لشکریان اسلام بر علیه کفر است و بس، خداوندا از تو یاری مطلبم که به من توان رزمیدن همچون علی اکبر امام حسین(ع) عطا فرمودی، بارالهی از تو یاری می طلبم که از خطاها و گناهان من چشم بپوشی و مرا عفو فرمایی..« اللهم الرزقنی فی الدنیا زیارت الحسین و فی الاخره شفاعه الحسین»
سلام مرا به رهبر عزیزم برسانید و بگویید تا آخرین قطره خونم سنگر اسلام را ترک نخواهم کرد، با خداوند پیمان می بندم که در تمام عاشوراها و در تمام کربلاها با حسین (ع) همراه باشم و سنگر او را خالی نکنم تا هنگامیکه همه احکام اسلام در زیر پرچم اسلامی امام زمان (عج) به اجرا درآید، و ای مادران مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمی توانید جواب زینب (س) را بدهید که تحمل ۷۲ شهید را نمود شما ای ملت شهید پرور ایران همه جوانانتان را مثل خاندان وهب به جبهه های نبرد بفرستید و حتی جسدشان را هم تحویل نگیرید. زیرا مادر وهب فرمود سری که در راه خدا دادم پس نمیگیرم، از امت شهید پرور ایران می خواهم که دعا را فراموش نکنند که دعا بهترین تسکین برای هر دردی است. از خداوند طول عمر امام امت را تا انقلاب مهدی حتی کنار مهدی خواهانم و از خداوند می خواهم که شما ملت را به صراط مستقیم هدایت فرماید،
و تو ای مادرم و پدرم اگر بگویم که در زندگی شما را اذیت و آزار نرسانیده ام حقیقت را نگفته ام با این حال می نویسم اذیت و آزار رسانیده ام ولی آن زمان زمانی بود که هنوز قدر و منزلت شما را نمی دانستم و پی به آن ارزشی که خداوند در قرآن مجید می فرماید نبرده بودم، لکن اکنون دیگر بیدار گشتم و قدر و منزلت تو را تاحدودی پی به آن بردم و نیز در مقابل این قدر و منزلت شما شرمسار و خجالت زده می بینم و از گناهان و خطایای خود از اعماق قلبم ابراز پشیمانی می کنم، پس مادر با تو است که در مقابل بزرگواری خودتان دیگر مرا حلال کنید از تمام همسایگان و قوم و خویشان می خواهم که اگر گناهی از من سر زده به بزرگی خودشان مرا ببخشند. دیگر عرضی ندارم، به امید پیروزی لشکریان اسلام بر کفر جهانی.
خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته. التماس دعا
انتهای خبر/
